معلوم بود که خوش قیافه است… قد متوسط و چشم و ابرو و موهای صاف مشکی که یک نسیم کوچک به راحتی میتوانست آنها را بهم بریزد. شناخت هم از بچگی با من بزرگ شده بود …. یعنی من با او بزرگ شده بودم ولی کی از بچگی تا به حال من را بوسیده بود؟ کی با منظور و بی منظور لمسم کرده بود…. من فواد را به خاطر همین نمی خواستم بخاطر همین شناخت جنسی کوچک… ثمین با غر و لند بدی که اعصابم را بیشتر متشنج میکرد گفت دختره ی دیوونه …. سرچهارتا بیرون نرفتن داری زندگیتو بهم میریزی به ثمین نمیتوانستم بگویم دردم چیست یعنی به هیچ کس نمیتوانستم بگویم….. حتی مادرم مادرم …. ! چه کسی رویش را داشت… به مادرت بگویی که از نامزدت از خواهر زاده ات … یعنی دخترت از خواهر زاده ات …. شاید برعکس خواهر زاده ات از دخترت ….!!!
حتی در ذهنم هم این جمله ها کامل نمیشد …..
خودم را شماتت میکردم یک بار را هزار بار نکنم ولی نمیشد از آخرین بار خیلی میگذشت و خاطره اش با من بود. از همان وقت خلقم تنگ بود و بدتر از همه بافته هایی بود که هر روز یک دانه بیشتر به آنها سر می انداختم تا باور پذیر باشد و اتفاقا خیلی هم قابل باور بود. چقدر بد بود انقدر بود در سرم پشت سر هم قطار میشد …. انگار نه انگار میخواستم عروسی کنم و عروسی ای در کار نبود .. حداقل این یکی را خودم می دانستم ! نگاهی به ثمین که سنگین من را می پایید کردم ثمين؟ دوست روزهای دانشگاه من …. با وضعی مثل من …. اهل درس و اهل کار… بی سر و صدا و با پوششی مثل من کمی مرتب تر با مقدار قابل رویت تری آرایش ! حداقل صبح ها یک ضد افتاب به صورتش میزد .
